با سلام و ادب به تمام دوستان عزیز                                                                                 کد لینک باکس:                         
                                                                                                                                                                             
                                                                                                                                                                                    

در ابتدا از تمام دوستان به دلیل عدم حضورم درچند روز اخیر معذرت خواسته و از تمام دوستانی که به طرق مختلف ابراز محبت نمودند و ما را در رسیدن به اهدافمان دلگرم تر نمودند، تشکر می کنم

در این پست به یکی از سوالات مطرح شده توسط شما می‌پردازم؛ امید است مورد قبول واقع شود.

سوال آیا ارتداد به معناى بازگشت از اسلام است ؟ اگر چنین است ، آیا حکم ارتداد که در اسلام تشریع شده ، مخالف آزادى عقیده و تفکر نیست ؟ (خصوصاً در جایى که شخصى بر اثر تبلیغات دشمنان و عدم برخوردارى از پشتوانه فکرى مرتد مى شود)

پاسخ ارتداد در لغت ، به معناى بازگشتن است و در اصطلاح ، به معناى خروج فرد مسلمان از دین اسلام و برگشتن از ایمان به کفر است . این اصطلاح ، در آیاتى از قرآن به کار رفته است ; از جمله ، آیه 54 سوره مائده که مى فرماید : «یَـأَیُّهَا الَّذِینَ ءَامَنُواْ مَنْ یَرْتَدَّ مِنکُمْ عَن دِینِهِ فَسَوْفَ یَأْتِى اللَّهُ بِقَوْم یُحِبُّهُمْ وَیُحِبُّونَهُ... ; اى کسانى که ایمان آورده اید ، هر کس از شما از آیین خود باز گردد (به خدا زیانى نمى رساند) خداوند جمعیتى را مى آورد که آن ها را دوست دارد و آنان (نیز) او را دوست دارند.. .» .

و نیز در آیه 217 سوره بقره مى فرماید : «وَمَن یَرْتَدِدْ مِنْکُمْ عَن دِینِهِ فَیَمُتْ وَهُوَ کَافِرٌ فَأُوْلَـئِکَ حَبِطَتْ أَعْمَـلُهُمْ فِى الدُّنْیَا وَالاَْخِرَةِ وَأُولَـئِکَ أَصْحَـبُ النَّارِ هُمْ فِیهَا خَـلِدُونَ ; یعنى کسى که از آیینش برگردد و در حال کفر بمیرد ، تمام اعمال نیک (گذشته ) او در دنیا و آخرت ، بر باد مى رود ، و آنان اهل دوزخند و همیشه در آن خواهند بود» .

اسلام در مورد کسانى که ایمان آوردند و سپس عدول مى کنند و به سوى کفر روى مى آورند ، بسیار سختگیر است ; چرا که این عمل ، موجب تزلزل جامعه اسلامى مى گردد و نوعى قیام بر ضدّ حکومت اسلامى محسوب مى شود و غالباً دلیل بر سوء نیّت است .

حکم سیاسى مرتد براى آن ها که از محتواى آن آگاه نیستند ، ممکن است یک نوع خشونت و تحمیل عقیده و سلب آزادى اندیشه تلقى گردد ; ولى اگر به این واقعیت توجه کنیم که این احکام مربوط به کسى نیست که اعتقادى در درون دارد و در تمام اظهار آن بر نیامده ، بلکه تنها کسى را شامل مى شود که به اظهار یا تبلیغ بپردازد و ارتداد او ناشى از شبهات نباشد ، روشن مى شود که این خشونت بى دلیل نیست و با مسئله آزادى اندیشه نیز منافات ندارد  البته ناگفته نماند که هر فرد ، قبل از پذیرفتن دین اسلام آزاد است ، فکر کند و بر اساس آن اقدام نماید و اگر کسى نخواهد به دین اسلام بگراید ، به هیچ وجه مورد ستم و جبر قرار نمى گیرد ; ولى اگر به آیین اسلام گروید ، آن گاه حکم مذکور گریبان گیر او خواهد بود . این شیوه برخورد در جامعه نیز ملموس است ; مثلاً تا شخصى عضو سازمانى نشده ، کسى متعرض او نیست ، ولى وقتى در سازمانى عضویت پیدا کرد ، در برابر قوانین آن مقید شده است و همان طور که از امکانات آن استفاده مى کند ، باید تاوان اعراض را نیز بپردازد ; بنابراین قانون اسلام درباره مرتد ، کاملاً عقلایى و متین است و بشر نیز در امور اجتماعى خود به گونه هاى مختلف از این نوع برخوردها دارد .